میترا میرابی؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ فریبا حافظی؛ فرح نادری؛ پروین احتشام زاده
چکیده
خانواده یک محیط پر محبت و حمایت‌کننده برای اعضای خانواده تعریف می‌کنند، چنانچه خانواده گرفتار کشمکش، کژکاری و خشونت درونی بین افراد شود، جایگاه خود را به‌عنوان یک پایگاه عاطفی-روانی برای اعضای خود از دست می‌دهد. در این میان تعارضات زناشویی یکی از مشکلاتی است که که در تمام دنیا خانواده‌ها با آن مواجه‌اند. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی ...
بیشتر
خانواده یک محیط پر محبت و حمایت‌کننده برای اعضای خانواده تعریف می‌کنند، چنانچه خانواده گرفتار کشمکش، کژکاری و خشونت درونی بین افراد شود، جایگاه خود را به‌عنوان یک پایگاه عاطفی-روانی برای اعضای خود از دست می‌دهد. در این میان تعارضات زناشویی یکی از مشکلاتی است که که در تمام دنیا خانواده‌ها با آن مواجه‌اند. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی هیجان محور و درمان کوتاه‌مدت راه‌حل‌محور بر بهزیستی روان‌شناختی و انعطاف‌پذیری‌کنشی در زنان دارای تعارض زناشویی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مراجعه‌کننده به مراکز روان‌شناختی شهر اهواز در سال 1398 بود که تعداد 45 زن به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌‌های تعارض‌های زناشویی(MCQ)، بهزیستی روان‌شناختی (PWB) و انعطاف‌پذیری‌کنشی (CD-RIS)، استفاده شد. پژوهش حاضر از نظر روش آزمایشی میدانی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. گروه آزمایش اول، مداخلة طرحواره درمانی هیجان محور (12 جلسه 120 دقیقه‌ای) و گروه آزمایش دوم، درمان کوتاه‌مدت راه‌حل‌محور (6 جلسه 120 دقیقه‌ای) دریافت کردند و گروه کنترل هیچ نوع مداخله‌ای دریافت نکردند. نتایج نشان داد که هر دو مداخلة درمانی در افزایش بهزیستی روان‌شناختی و انعطاف‌پذیری‌کنشی در زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز روان‌شناختی مؤثر واقع شدند. اما بین اثربخشی دو درمان بر بهزیستی روان‌شناختی و انعطاف‌پذیری‌کنشی در زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز روان‌شناختی، تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. بنابراین می‌توان، از طرحواره درمانی هیجان‌محور و درمان کوتاه‌مدت راه‌حل‌محور در جهت افزایش بهزیستی روان‌شناختی و انعطاف‌پذیری‌کنشی در زنان بهره برد.
احمد عرب زاده؛ منصور سودانی؛ مسعود شهبازی
چکیده
میزان پایین تاب‌آوری و بهزیستی روانی از عوامل مخرب زندگی زناشویی است و آثار زیانباری بر سلامت فیزیکی و هیجانی زوج‌ها دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رویکرد تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) بر تاب‌آوری و بهزیستی روان‌شناختی زوج‌های ناسازگار بود. بدین منظور از بین زوج‌هایی که سال 1398 به مراکز مشاوره ...
بیشتر
میزان پایین تاب‌آوری و بهزیستی روانی از عوامل مخرب زندگی زناشویی است و آثار زیانباری بر سلامت فیزیکی و هیجانی زوج‌ها دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رویکرد تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) بر تاب‌آوری و بهزیستی روان‌شناختی زوج‌های ناسازگار بود. بدین منظور از بین زوج‌هایی که سال 1398 به مراکز مشاوره شهر بوشهر مراجعه کرده بودند، 3 زوج (6 نفر – 3 زن و 3 مرد-) ناسازگار انتخاب شدند. در این پژوهش، از طرح تک آزمودنی از نوع خط پایه چندگانه هم‌زمان استفاده شد. پروتکل درمانی رویکرد تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رفتاردرمانی دیالکتیکی در دو تا چهار مرحله خط پایه، ده جلسه مداخله و سه مرحله پیگیری اجرا شد و زوج‌ها با استفاده از مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و بهزیستی روان‌شناختی ریف (RSPWB) در مراحل خط پایه، درمان و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد میزان بهبودی در متغیر تاب‌آوری در مرحله پس از درمان و پیگیری، 26/65 و 79/68 درصد و میزان بهبودی در مرحله پس از درمان در متغیر بهزیستی روان‌شناختی 56 و 76/85 درصد بود. بر این اساس این رویکرد بر هدف درمان تأثیر داشته است؛ بنابراین نتیجه گرفته می‌شود که برای افزایش تاب‌آوری و بهزیستی روان‌شناختی زوج‌های ناسازگار می‌توان از رویکرد تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رفتاردرمانی دیالکتیکی در جلسات درمانی و مشاوره‌ای استفاده نمود.
