ویدا آذری؛ کبری کاظمیان مقدم؛ مهناز مهرابی‌زاده هنرمند
چکیده
طلاق، عاملی خطرساز در بسیاری از اشکال ناکارآمدی و آسیب‌شناسی روانی در خانواده‌ها است. خودسرکوبگری و ناتوانی در برقراری صمیمیت هیجانی زوج‌ها میتواند زمینهساز بروز مشکلات و تقاضا برای طلاق شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت (CFT) بر خودسرکوبگری و صمیمیت هیجانی زنان متقاضی طلاق انجام شد. روش پژوهش نیمه ...
بیشتر
طلاق، عاملی خطرساز در بسیاری از اشکال ناکارآمدی و آسیب‌شناسی روانی در خانواده‌ها است. خودسرکوبگری و ناتوانی در برقراری صمیمیت هیجانی زوج‌ها میتواند زمینهساز بروز مشکلات و تقاضا برای طلاق شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت (CFT) بر خودسرکوبگری و صمیمیت هیجانی زنان متقاضی طلاق انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان متقاضی طلاق شهر بهبهان در سال 1398 بودند. حجم نمونه پژوهش حاضر شامل 30 نفر (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل) بود که با توجه به ملاک‌های ورود به مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را طی دو ماه و نیم در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه ارزیابی شخصی صمیمیت در روابط ((PAIR و مقیاس خودسرکوبگری (STSS) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر خودسرکوبگری و صمیمیت هیجانی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر درمان مبتنی بر شفقت باعث افزایش صمیمیت هیجانی و کاهش خودسرکوبگری شد. منطبق با یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان درمان مبتنی بر شفقت را به‌عنوان یک روش کارآمد جهت افزایش صمیمیت هیجانی و کاهش خودسرکوبگری زنان متقاضی طلاق پیشنهاد داد.
کبری کاظمیان مقدم؛ مهناز مهرابی‌زاده هنرمند؛ علیرضا کیامنش؛ سیمین حسینیان
دوره 3، شماره 2 ، اسفند 1395، ، صفحه 71-82
چکیده
چکیده: ناکامی زوج‌ها در حل اختلافات زناشویی ممکن است به اشکال گوناگونی بروز پیدا کند که هرکدام به‌نوبه خود میتواند سلامت روابط زناشویی را با خطر مواجه سازد. یکی از انواع بروز اختلافات زناشویی، عدم رضایت زناشویی است که زوج‌های بسیاری رادرگیر خود می‌کند واز عوامل بسیاری ازجمله عدم تمایزیافتگی، بخشودگی و معناداری زندگی تأثیر می‌پذیرد. ...
بیشتر
چکیده: ناکامی زوج‌ها در حل اختلافات زناشویی ممکن است به اشکال گوناگونی بروز پیدا کند که هرکدام به‌نوبه خود میتواند سلامت روابط زناشویی را با خطر مواجه سازد. یکی از انواع بروز اختلافات زناشویی، عدم رضایت زناشویی است که زوج‌های بسیاری رادرگیر خود می‌کند واز عوامل بسیاری ازجمله عدم تمایزیافتگی، بخشودگی و معناداری زندگی تأثیر می‌پذیرد. هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش تمایزیافتگی، معناداری زندگی و بخشودگی در پیش‌بینی رضایت زناشویی دانشجویان متأهل بود. به این منظور نمونهای 256 نفری از دانشجویان زن متأهل انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه تمایزیافتگی خود بازبینیشده اسکورن (DSI-R)، شاخص ارزشمندی زندگی باتیستاوآلموند (LRI)، مقیاس بخشش (FS) و مقیاس زوجی اینریچ (ECS)، استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین تمایزیافتگی، معناداری زندگی و بخشودگی با رضایت زناشویی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. درمجموع، نتایج پژوهش نشان داد که متغیرهای تمایزیافتگی، معناداری زندگی و بخشودگی نقش مهمی در تبیین و پیش‌بینی واریانس رضایت زناشویی دارد.
