هاجر براتی؛ رضوان جان نثاری
چکیده
نوبتکاری در مشاغل مختلف به‌ویژه مشاغل بهداشتی- درمانی با پیامدهای منفی مختلفی چون کاهش رضایت زناشویی همراه است. بااین‌وجود برخی از جنبه‌ها مثل شغل انعطافپذیر و حمایت همسر وجود دارند که از این کاهش ممانعت به عمل می‌آورند. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیلی انعطاف‌پذیری شغلی ادراک‌شده و حمایت همسر در رابطه بین ...
بیشتر
نوبتکاری در مشاغل مختلف به‌ویژه مشاغل بهداشتی- درمانی با پیامدهای منفی مختلفی چون کاهش رضایت زناشویی همراه است. بااین‌وجود برخی از جنبه‌ها مثل شغل انعطافپذیر و حمایت همسر وجود دارند که از این کاهش ممانعت به عمل می‌آورند. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیلی انعطاف‌پذیری شغلی ادراک‌شده و حمایت همسر در رابطه بین نوبتکاری و رضایت زناشویی انجام گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. 130 نفر از کارکنان بیمارستان دکتر غرضی اصفهان در پاییز سال 1400 به شیوه در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس حمایت همسر(SSS)، پرسشنامه انعطاف‌پذیری شغلی ادراک‌شده (PJFQ) و پرسشنامه رضایتمندی زناشویی اِنریچ (EMS) بود که به‌صورت آنلاین برای پاسخگویی در اختیار اعضای نمونه قرار گرفت. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS 23 با استفاده از تحلیل همبستگی، و برنامه الحاقی پردازشگر هایس در تحلیل رگرسیون تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که رابطه بین رضایت زناشویی با نوبتکاری منفی و با حمایت همسر و انعطاف‌پذیری شغلی ادراک‌شده مثبت و معنی‌دار است (p<0/05). نتایج همچنین نقش تعدیلی انعطاف‌پذیری شغلی ادراک‌شده و حمایت همسر در رابطه بین نوبتکاری و رضایت زناشویی را تأیید نمود (p<0/05). بر اساس نتایج پژوهش، انعطافپذیر نمودن شغل و آموزش حمایت به همسران شاغلان نوبتکار، برای افزایش رضایت زناشویی توصیه می‌گردد.
