پرستو دمرچلی؛ مجید ضرغام حاجبی؛ شکوه نوابی نژاد
چکیده
روابط فرازناشویی یکی از مهم‌ترین آسیب‌هایی است که در سالیان اخیر انسجام خانوادهها را تهدید می‌کند. شناسایی و عوامل مرتبط با روابط فرازناشویی اهمیت بسزایی دارد چراکه میتواند خطر فروپاشی خانواده را کاهش دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای خودکنترلی در رابطه بین اعتیاد به شبکه‌های مجازی اینترنتی و هیجان‌خواهی با طلاق عاطفی ...
بیشتر
روابط فرازناشویی یکی از مهم‌ترین آسیب‌هایی است که در سالیان اخیر انسجام خانوادهها را تهدید می‌کند. شناسایی و عوامل مرتبط با روابط فرازناشویی اهمیت بسزایی دارد چراکه میتواند خطر فروپاشی خانواده را کاهش دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای خودکنترلی در رابطه بین اعتیاد به شبکه‌های مجازی اینترنتی و هیجان‌خواهی با طلاق عاطفی و نگرش به خیانت زناشویی در زنان دارای روابط فرازناشویی انجام شد. 2۱۶ نفر زنان زنان دارای روابط فرازناشویی در شهر تهران با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و در این پژوهش شرکت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های اعتیاد به شبکه‌های مجازی اینترنتی، هیجان‌خواهی، خودکنترلی، طلاق عاطفی و نگرش به خیانت زناشویی بود. داده‌ها با استفاده از همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافتههای پژوهش نشان داد اثرات مستقیم اعتیاد به شبکه‌های مجازی اینترنتی، هیجان‌خواهی و خودکنترلی بر طلاق عاطفی و نگرش به خیانت زناشویی معنی‌دار است. بررسی ضرایب غیر مستقیم نیز نشان داد خودکنترلی در رابطه بین اعتیاد به شبکه‌های مجازی اینترنتی و هیجان‌خواهی با طلاق عاطفی و نگرش به خیانت زناشویی در زنان دارای روابط فرازناشویی نقش واسطه‌ای دارد. بر اساس یافتههای پژوهش میتوان نقش خودکنترلی را در بروز و تشدید طلاق عاطفی و نگرش به خیانت زناشویی تایید کرد. درنتیجه با ارائه آموزش‌های لازم در جهت بهبود مهارت‌های خودکنترلی میتوان از آسیب‌هایی چون طلاق عاطفی و نگرش به خیانت زناشویی کاست.
وحیده باباخانی
چکیده
خیانت زناشویی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل آسیب‌رسان برای زوجها و خانوادهها و هم‌چنین پدیدهای رایج برای درمانگران حوزه خانواده و ازدواج مطرح است و تأثیر بسزایی بر همسر آسیب‌دیده از خیانت میگذارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و خودکنترلی زنان خیانت‌دیده انجام شد. پژوهش ...
بیشتر
خیانت زناشویی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل آسیب‌رسان برای زوجها و خانوادهها و هم‌چنین پدیدهای رایج برای درمانگران حوزه خانواده و ازدواج مطرح است و تأثیر بسزایی بر همسر آسیب‌دیده از خیانت میگذارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و خودکنترلی زنان خیانت‌دیده انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. از تمامی زنان خیانت‌دیده که در 6 ماه اول سال 1398به دفتر مشاوره خانواده در منطقه 3 شهر تهران مراجعه کردند، 34 زن به‌صورت دردسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. از شرکت‌کنندگان پژوهش درخواست شد ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل مقیاسهای تحمل پریشانی (DTS) و خودکنترلی (CSC) را در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کنند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تحمل پریشانی و خودکنترلی زنان خیانت‌دیده تأثیر معناداری (0001/0 =p < /span> ) دارد. با توجه به یافتههای به‌دست‌آمده در این پژوهش، میتوان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) میتواند به‌عنوان یک روش مداخلهای برای خیانت زناشویی به‌عنوان یکی از روشهای مداخله در جلسات درمانی و مشاورهای مورد استفاده قرار گیرد.
