سید جواد سیفی قوزلو؛ اسماعیل صدری دمیرچی؛ علی رضایی شریف؛ علی شیخ الاسلامی
چکیده
پژوهش حاضر به منظور مقایسهی تاثیر درمانهای مبتنی بر بازسازی عاطفی و هیجانمدار بر بخشش و بهزیستی روانی در زنان متقاضیِ طلاق با سابقه ازدواج زودهنگام انجام گرفت. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعهی آماری شامل تمام زنان متقاضی طلاق با سابقهی ازدواج زودهنگام در شهر اردبیل در سال 1399 ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور مقایسهی تاثیر درمانهای مبتنی بر بازسازی عاطفی و هیجانمدار بر بخشش و بهزیستی روانی در زنان متقاضیِ طلاق با سابقه ازدواج زودهنگام انجام گرفت. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعهی آماری شامل تمام زنان متقاضی طلاق با سابقهی ازدواج زودهنگام در شهر اردبیل در سال 1399 بودند. شرکتکنندگان با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل قرار گرفتند و در هشت جلسهی 90 دقیقهای یکبار در هفته در هر درمان شرکت کردند. برای جمعآوری دادهها از مقیاس بخشودگی بین فردی (IF-25) و مقیاس بهزیستی روانی ریف (1989) استفاده شد. سپس دادهها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان داد که درمان مبتنی بر بازسازی عاطفی و هیجان-مدار هر دو بر افزایش میزان بخشش و بهزیستی روانی در زنان متقاضی طلاق موثر بودند؛ اما تاثیر درمان بازسازی عاطفی نسبت به درمان هیجان مدار به طور معناداری بیشتر بود. با توجه به پایین بودن میزان بخشش و بهزیستی روانی در زنان متقاضی طلاق، می-توان از درمانهای بازسازی عاطفی و هیجان مدار جهت بهبود میزان بخشش و بهزیستی روانی در زنان متقاضی طلاق بهره برد.