شهرام واحدی؛ میرمحمود حاجی میرآقا؛ زکیه نجاریان
چکیده
طلاق یکی از پیچیدهترین پدیدههای اجتماعی است که ارکان خانواده را دچار تزلزل نموده و بیشترین اثرات مخرب آن متوجه کودکان خواهد بود. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مثبتنگری بر کاهش مشکلات رفتاری درونی سازی شده کودکان طلاق بود. طرح پژوهش، نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. 40 نفر از کودکان طلاق ...
بیشتر
طلاق یکی از پیچیدهترین پدیدههای اجتماعی است که ارکان خانواده را دچار تزلزل نموده و بیشترین اثرات مخرب آن متوجه کودکان خواهد بود. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مثبتنگری بر کاهش مشکلات رفتاری درونی سازی شده کودکان طلاق بود. طرح پژوهش، نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. 40 نفر از کودکان طلاق مقطع ابتدایی شهرستان عجبشیر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) اختصاص یافتند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه سیاهه رفتاری کودک (CBCL) استفاده شد. برای گروه آزمایشی 15 جلسه برنامه مداخله مثبتنگری ویژه کودکان طلاق طی 5 هفته متوالی برگزار شد و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. نتایج پژوهش نشان داد که مشکلات رفتاری درونی سازی شده کودکان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معنیداری کاهش یافت. بنابراین میتوان گفت که آموزش مثبتنگری، مشکلات درونی شده کودکان را کاهش داده و در این زمینه به آنها کمک خواهد کرد. منطبق با یافتههای پژوهش حاضر میتوان درمان مبتنی بر رویکرد مثبتگرا را به عنوان یک روش درمانی مؤثر در جهت کاهش مشکلات درونی سازی شده از جمله اضطراب، افسردگی و گوشهگیری در کودکان طلاق به کار گرفت.