مهدی قزلسفلو؛ مهدی رستمی
چکیده
دوران نامزدی و سال‌های اول ازدواج از مقاطع مهم در چرخه زندگی خانوادگی است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش پیش از ازدواج به شیوه گاتمن در مقایسه با مدل سیمبیس (SYMBIS) بر الگوها و آسیب‌های زوج‌های نامزد ترکمن بود. روش پژوهش نیمه تجربی با دو گروه آزمایش، یک گروه گواه، طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری 3 ماهه بود . 24 زوج از بین زوج‌های ...
بیشتر
دوران نامزدی و سال‌های اول ازدواج از مقاطع مهم در چرخه زندگی خانوادگی است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش پیش از ازدواج به شیوه گاتمن در مقایسه با مدل سیمبیس (SYMBIS) بر الگوها و آسیب‌های زوج‌های نامزد ترکمن بود. روش پژوهش نیمه تجربی با دو گروه آزمایش، یک گروه گواه، طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری 3 ماهه بود . 24 زوج از بین زوج‌های نامزد ترکمن که در بازه زمانی مرداد تا آبان ماه 1398 به مرکز مشاوره راه نوین زندگی شهرستان گنبدکاووس مراجعه کرده بودند به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی غنی‌سازی پیش از ازدواج به شیوه گاتمن (8 زوج=16 نفر)، غنی‌سازی پیش از ازدواج مبتنی بر مدل سیمبیس (8 زوج= 16 نفر) و گروه گواه (8 زوج=16 نفر) جایگزین شدند. جلسات گروه آموزشی پیش از ازدواج به شیوه گاتمن به مدت 8 جلسه و به مدت 4 هفته 90 دقیقه‌ای به‌صورت دو جلسه در هفته و گروه آموزشی پیش از ازدواج به شیوه سیمبیس نیز به مدت 8 جلسه و به مدت 4 هفته 90 دقیقه‌ای هفته‌ای دو جلسه اجرا شد. شرکت‌کنندگان هر سه گروه پرسشنامه ارزیابی و سنجش الگوها و آسیب‌های پیش از ازدواج رستمی، نوابی‌نژاد و فرزاد (1398) را در سه مرحله تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد تأثیر مداخله پیش از ازدواج گاتمن و مداخله پیش از ازدواج مدل سیمبیس بر الگوهای ناکارآمد ارتباطی (44/6 F=، 003/0P=)، الگوهای ناکارآمد مدیریت رابطه (68/3 F=، 033/0P=)، نظام ارزشی زوج‌ها (17/9 F=، 001/0P=)، ذهنیت طرحواره‌ای (80/3 F=، 030/0P=) و اثرات مخرب خانواده اصلی (58/11 F=، 001/0P=) مؤثرند و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار مانده است. همچنین نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین مداخله پیش از ازدواج گاتمن و مدل سیمبیس تفاوتی وجود ندارد. از آنجایی که هر دو روش منجر به بهبود الگوها و آسیب‌های پیش از ازدواج در شرکت‌کنندگان می‌شود، می‌توان از آن به‌عنوان مداخله‌‌ای مؤثر برای حل مشکلات و بهبود رابطه زوج‌های نامزد استفاده کرد.
مهدی رستمی؛ شکوه نوابی‌نژاد؛ ولی‌الله فرزاد
چکیده
دوران نامزدی یک دوره حد واسط است که فرد را آماده انتخاب مناسب و ورود به زندگی مشترک می‌کند. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی آسیبشناسی مشکلات زوجین در مرحله نامزدی بود. این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی انجام شد. بر اساس معیار اشباع نظری، تعداد 13 زوج نامزد در این مطالعه شرکت کردند. برای گردآوری اطلاعات از روش ...
بیشتر
دوران نامزدی یک دوره حد واسط است که فرد را آماده انتخاب مناسب و ورود به زندگی مشترک می‌کند. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی آسیبشناسی مشکلات زوجین در مرحله نامزدی بود. این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی انجام شد. بر اساس معیار اشباع نظری، تعداد 13 زوج نامزد در این مطالعه شرکت کردند. برای گردآوری اطلاعات از روش مصاحبه نیمه‌ساختاریافته استفاده شد. سپس داده‌ها جمع‌آوری، ثبت، کدگذاری و در قالب مضمون‌های اصلی و فرعی طبقه‌بندی شد. تحلیل تجارب مصاحبه با زوجین نامزد منجر به شناسایی 243 کد اولیه، 19 مضمون فرعی و 5 مضمون اصلی شامل الگوهای ناکارآمد ارتباطی، الگوهای ناکارآمدی مدیریت رابطه، نظام ارزشی زوج‌ها، ذهنیت طرحواره‌ای و اثرات مخرب خانواده اصلی شد. نتایج نشان داد که عواملی مانند عدم درک و تعامل متقابل، مشکلات ارتباطی، عدم اصالت، ناتوانی در دلگرمی دادن و اطمینان بخشی، ناتوانی در مدیریت تعارض‌ها، عدم شفافیت نقش‌ها، ناتوانی در مدیریت حریم و مرز شخصی، ناتوانی در مدیریت شبکه اجتماعی، نگرش نسبت به مذهب و معنویت، فرهنگ و رسوم، عقاید و باورها، نیازها، تله‌ها، خودآگاهی (خودشناسی)، خلق‌وخوی هیجانی، وابستگی، الگوگیری منفی خانواده، تجارب ناموفق در خانواده و نقش منفی خانواده در مشکلات و آسیب‌های دوره نامزدی برای زوجین نامزد در آستانه ازدواج نقش مهمی ایفا می‌کنند؛ بنابراین ضروری است در برنامه‌های غنی‌سازی پیش از ازدواج که برای جوانان اجرا می‌شود به این عوامل مهم توجه ویژه شود.
نادره سعادتی؛ مهدی رستمی؛ سید علی دربانی
دوره 3، شماره 2 ، اسفند 1395، ، صفحه 45-58
چکیده
چکیده: سازگاری پس از طلاق، فرایند جدایی از رابطه زناشویی، حل احساسات ناشی از گسستگی زناشویی، تثبیت رابطه پس از طلاق با همسر قبلی و جدید و یا هر دو است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و درمان متمرکز بر شفقت (CFT) در تقویت عزت‌نفس و سازگاری پس از طلاق زنان مطلقه بود. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون، ...
بیشتر
چکیده: سازگاری پس از طلاق، فرایند جدایی از رابطه زناشویی، حل احساسات ناشی از گسستگی زناشویی، تثبیت رابطه پس از طلاق با همسر قبلی و جدید و یا هر دو است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و درمان متمرکز بر شفقت (CFT) در تقویت عزت‌نفس و سازگاری پس از طلاق زنان مطلقه بود. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. تعداد 36 زن مطلقه در این پژوهش شرکت کردند و در سه گروه آزمایش ACT (12 زن)، CFT (12 زن) و گروه کنترل (12 زن) گمارده شدند. گروه ACT درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه CFT درمان متمرکز بر شفقت را هرکدام به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت کردند. آزمودنی‌ها با استفاده از مقیاس‌های عزت‌نفس کوپر اسمیت (SEI) و سازگاری پس از طلاق (FADS) در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که در مرحله پس‌آزمون درمان ACT و درمان CFT موجب بهبود سازگاری پس از طلاق و عزت‌نفس شد. تأثیر هر دو رویکرد درمانی در مرحله پیگیری پایدار بود. بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه‌گیری کرد که هم درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و هم درمان متمرکز بر شفقت علاوه بر ارتقا سطح سازگاری پس از طلاق در زنان مطلقه منجر به بهبود عزت‌نفس نیز شده است.
