ندا فراهینی؛ غلامعلی افروز؛ باقر غباری بناب؛ علی اکبر ارجمند‌نیا
چکیده
پژوهش‌های متعدد نشان داده است که وجود فرزند استثنایی منجربه کاهش رضایت زناشویی والدین می‌شود. در این پژوهش، با هدف افزایش رضایت زناشویی در والدین کودکان استثنایی، اثربخشی برنامه معنادرمانی مبتنی بر ارزش‌های اسلامی- ایرانی مورد ارزیابی قرار گرفت. روش این پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل است. ...
بیشتر
پژوهش‌های متعدد نشان داده است که وجود فرزند استثنایی منجربه کاهش رضایت زناشویی والدین می‌شود. در این پژوهش، با هدف افزایش رضایت زناشویی در والدین کودکان استثنایی، اثربخشی برنامه معنادرمانی مبتنی بر ارزش‌های اسلامی- ایرانی مورد ارزیابی قرار گرفت. روش این پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل است. نمونه پژوهش حاضر 20 نفر از مادران کودکان استثنایی آهستهگام بودند که در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از نمونه پژوهش حاضر درخواست شد قبل از اجرای برنامه معنادرمانی مبتنی بر ارزش‌های اسلامی- ایرانی، مقیاس رضایت زناشویی افروز (AMSS) را تکمیل کنند. یافته‌های پژوهش نشان داد که اجرای این برنامه منجربه افزایش معنادار رضایت زناشویی مادران کودکان استثنایی شد و تأثیر این برنامه پس از گذشت دو ماه نیز پایدار بود. بر اساس نتایج پژوهش میتوان گفت برنامه ذکر شده بر افزایش رضایت زناشویی والدین کودکان استثنایی تأثیر دارد و می‌تواند برای روانشناسان، مشاوران، درمانگران و خانواده افراد استثنایی مورد استفاده قرار گیرد.
بهارک بیاتی؛ غلامعلی افروز؛ آنیتا باغداساریانس؛ سوگند قاسم‌زاده؛ اسدالله رجب
دوره 4، شماره 1 ، شهریور 1396، ، صفحه 29-40
چکیده
چکیده: شیوع بیماری دیابت نوع یک در کل جهان در حال افزایش است. ابتلای کودک به دیابت، سیستم خانواده را با فشارها و تنش‌های فراوانی مواجه کرده و به‌ویژه مادر به‌عنوان مراقب اصلی چالش‌های عاطفی، روانی و اجتماعی زیادی را تجربه می‌کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه استرس والدینی با سلامت روانی و کیفیت زندگی مادران دارای فرزند مبتلا به ...
بیشتر
چکیده: شیوع بیماری دیابت نوع یک در کل جهان در حال افزایش است. ابتلای کودک به دیابت، سیستم خانواده را با فشارها و تنش‌های فراوانی مواجه کرده و به‌ویژه مادر به‌عنوان مراقب اصلی چالش‌های عاطفی، روانی و اجتماعی زیادی را تجربه می‌کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه استرس والدینی با سلامت روانی و کیفیت زندگی مادران دارای فرزند مبتلا به دیابت بود. به این منظور 107 مادر دارای فرزند مبتلا به دیابت از بین مراجعه‌کنندگان به انجمن دیابت تهران انتخاب شدند و فرم کوتاه پرسشنامه استرس والدینی آبیدین (PSI- SF)، نسخه ایرانی پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL) و پرسشنامه سلامت عمومی گلدنبرگ (GHQ) را تکمیل کردند. داده‌ها به روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون ساده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتابج پژوهش نشان داد که متغیر استرس والدینی با هر دو متغیرهای کیفیت زندگی و سلامت روان و زیرمقیاس‌های آنها رابطه منفی معناداری دارد. همین‌طور استرس والدینی توانایی پیش‌بینی کیفیت زندگی و سلامت روان مادران دارای کودک مبتلا به دیابت را دارا است. با توجه به یافته‌های این پژوهش استرس والدینی سهم قابل توجهی از کیفیت زندگی و سلامت روان مادران دارای فرزند مبتلا به دیابت را تعیین می‌کند. بنابراین پیشنهاد می‌شود برنامه‌هایی جهت کاهش استرس والدینی به‌منظور بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان مادران طراحی و اجرا شود.
فریبا روایی؛ غلامعلی افروز؛ سیمین حسینیان؛ محمد خدایاری‌فرد؛ ولی‌الله فرزاد
دوره 3، شماره 1 ، شهریور 1395، ، صفحه 17-30
چکیده
چکیده: اندیشه تشکیل خانواده، نیل به آرامش روان و امنیت درون و تجربه خوشبختی حقیقی است و رضایت زناشویی یک گام مهم در نیل به این آرامش است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه آموزشی خانواده‌محور بر پایه الگوی اسلامی ایرانی بر رضایت زناشویی بود. طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. تعداد ...
بیشتر
چکیده: اندیشه تشکیل خانواده، نیل به آرامش روان و امنیت درون و تجربه خوشبختی حقیقی است و رضایت زناشویی یک گام مهم در نیل به این آرامش است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه آموزشی خانواده‌محور بر پایه الگوی اسلامی ایرانی بر رضایت زناشویی بود. طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. تعداد 40 زوج در این پژوهش شرکت کردند و در دو گروه آزمایش (20 زوج) و کنترل (20 زوج) گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس رضایت زناشویی افروز (AMSS) بود. مداخله آموزشی برای گروه آزمایش در طی 10 جلسه یک‌و نیم‌ساعته و هفته‌ای یک‌بار اجرا شد. تحلیل داده‌ها نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و کنترل در افزایش رضایت زناشویی در مراحل پیشآزمون، پسآزمون و نیز پیگیری وجود دارد. بر این اساس، برنامه خانواده‌محور بر پایه الگوی اسلامی ایرانی در افزایش رضایت زناشویی موثر است. نتایج پژوهش حاضر می‌تواند به درک نقش مهمی که مهارتهای ارتباطی، خودآگاهی، ارتباط جنسی، کنترل خشم، حل مساله، مثبت‌اندیشی، فرزندپروری و مهارت مدیریت زمان با تاکید بر الگوی اسلامی ایرانی در بهبود رضایت زناشویی ایفا می‌کنند، کمک کند. آموزش این برنامه در مراکز مشاوره برای زوجین پیشنهاد می‌شود.
بهناز سادات جوادی؛ غلامعلی افروز؛ سیمین حسینیان؛ مسعود آذربایجانی؛ مسعود غلامعلی لواسانی
دوره 2، شماره 2 ، آبان 1394، ، صفحه 3-14
چکیده
رضایت زناشویی انطباق بین وضعیت موجود فرد در روابط زناشویی با وضعیت مورد انتظار او است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی و تعاملات عاطفی با رویکرد آموزههای دینی جهت افزایش رضایت زناشویی بود. طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. تعداد 20 زوج در این پژوهش شرکت ...
بیشتر
رضایت زناشویی انطباق بین وضعیت موجود فرد در روابط زناشویی با وضعیت مورد انتظار او است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی و تعاملات عاطفی با رویکرد آموزههای دینی جهت افزایش رضایت زناشویی بود. طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. تعداد 20 زوج در این پژوهش شرکت کردند و در دو گروه آزمایش (10 زوج) و کنترل (10 زوج) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس رضایت زناشویی افروز (AMSS) بود. مداخله آموزشی مهارتهای ارتباطی و تعاملات عاطفی با رویکرد آموزههای دینی بر روی گروه آزمایش در طی 8 جلسه 5/1 ساعته و هفته‌ای یک بار اجرا شد. تحلیل نتایج قبل و بعد از آموزش نشان داد که تفاوت بین میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون گروه آزمایش، در نمره رضایت زناشویی معنادار بوده است، اما تفاوت معنادار بین نمرات پیشآزمون و پسآزمون گروه کنترل در نمره رضایت زناشویی بهدست نیامد. همچنین، تاثیر این آموزش پس از گذشت 2 ماه نیز پایدار بود. نتایج پژوهش حاضر می‌تواند به درک نقش مهمی که مهارتهای ارتباطی و عمل به آموزههای دینی در موفقیت ازدواج ایفا می‌کنند کمک کند و مورد استفاده روانشناسان و مشاوران خانواده قرار گیرد.
